Istotą dystrybucji prądu jest fizyczne dostarczenie energii elektrycznej do odbiorcy końcowego (użytkownika indywidualnego oraz użytkownika firmowego). Cały proces odbywa się po liniach energetycznych: wysokiego, średniego i niskiego napięcia.

W drodze z elektrowni do klientów finalnych energia elektryczna transportowana jest dwoma rodzajami sieci elektroenergetycznych: tzw. sieciami przesyłowymi o napięciu 220 i 400 kV należącymi do Polskich Sieci Elektroenergetycznych SA , którymi energia transportowana jest bezpośrednio z elektrowni do tzw. Głównych Punktów Zasilających (GPZ) oraz tzw. sieciami dystrybucyjnymi o napięciu od 230 V do 110 V należącymi do dystrybutorów energii, którymi energia transportowana jest z bezpośrednio do klientów finalnych. Sieci dystrybucyjne zarządzane są przez podmioty określane jako Operatorzy Systemów Dystrybucyjnych (OSD) .

Dystrybutor prądu = właściciel infrastruktury energetycznej
Dystrybutor prądu to domyślna nazwa Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD). To podmiot będący właścicielem infrastruktury energetycznej, która wykorzystywana jest do dystrybucji energii.

Obowiązki dystrybutora prądu są regulowane ustawowo. Zgodnie z zapisami Prawa Energetycznego, podmiot ten zobligowany jest m.in. do:

• prowadzenia ruchu sieciowego w sieci dystrybucyjnej,
• planowania rozwoju sieci dystrybucyjnej,
• umożliwienia realizacji umów sprzedaży energii elektrycznej,
• utrzymania optymalnego poziomu bezpieczeństwa funkcjonowania sieci dystrybucyjnej.

W Polsce energię elektryczną do większości polskich domów i firm dostarcza 5 głównych dystrybutorów:

Innogy– zajmuje się dystrybucją prądu na terenie Polski centralnej, wschodniej i północno-wschodniej,

PGE – odpowiada za transport prądu na obszarze Polski centralnej, wschodniej i południowo-wschodniej,

TAURON – jest dystrybutorem energii na terenie południowej i południowo-zachodniej części Polski,

ENEA – zajmuje się dystrybucją prądu na obszarze części zachodniej i północno-zachodniej Polski,

ENERGA – jest dystrybutorem zapewniającym energię na terenie Polski centralnej oraz północnej.

Każda nieruchomość, do której jest dostarczany prąd musi mieć podpisaną umowę zarówno z DOSTAWCĄ jak i DYSTRYBUTOREM PRĄDU.

Dlatego, przysłowiowy Kowalski może wybrać sobie dostawcę prądu dowolnie – kierując się np. najniższą ceną lub gwarancją jej niezmienności. Nieco inaczej wygląda sytuacja dotycząca dystrybucji. Umowa taka musi być podpisana z dystrybutorem prądu odpowiedzialnym za przesył energii na danym obszarze Polski. Oznacza to więc, że przedsiębiorstwo funkcjonujące w Łodzi może podpisać taką umowę wyłącznie z PGE, a firma z Gdańska – tylko z operatorem ENERGA.

Dystrybutor prądu, a rachunki za energię elektryczną
Faktura za prąd obejmuje nie tylko opłaty należne sprzedawcy prądu, ale również dystrybutorowi. Opłaty dystrybucyjne uwzględniają:

• opłatę abonamentową,
• opłatę przejściową,
• składnik stały stawki sieciowej,
• składnik zmienny stawki sieciowej,
• stawkę jakościową.

Część z tych opłat jest niezależna od zużycia prądu – oznacza to, że trzeba ponieść koszty nawet wtedy, gdy zużycie energii wynosi 0 kWh.